Uit Luik bereikt ons Veil, de opvolger van het in 2014 door Ilydaen uitgebrachte Maze. Dit vijfde album brengt net geen uur aan hoog energetische en atmosferische post-rock. Maar net zoals Yves in zijn review van Maze destijds zei dat Ilydaen nooit écht blaast, zo blijkt uit deze release dat de longfunctie nog steeds niet maximaal is. Ook dit keer dezelfde disclaimer dat dit niet wegneemt dat Ilydean wel kan schilderen met geluid, en door middel van wat repetitieve gitaarstructuren (met de nodige effectpedalen, zoals het in de post-rock hoort) een aardige atmosfeer kan scheppen. Trouwens, van wat ik hoor blijkt dat er na live shows van dit drietal menig T-shirt uitgewrongen kan worden. Misschien dat het schoentje bij de productie wringt?
Voer voor de blastbeatliefhebber is het niet, maar eenieder die op een bloedhete dag – zoals we er heel wat hebben de laatste tijd – wil wegdromen naar wat koelere oorden, kan niet missen met Veil. Laat je vervoeren door de delays, reverbs en distortions, en door de opbouwende, gelaagde gitaarriffs die door middel van looppedalen complexer worden dan een (Belgische) regeringsvorming. Ik vermoed dat fans van Russian Circles en Mono hier zeker heel wat luisterplezier aan gaan beleven.
Ikzelf heb de show in het bos op Dunk! Festival dit jaar gemist wegens een knorrende maag, en ook het – zo wordt mij verteld – legendarische optreden op datzelfde Dunk! Festival in 2015, waar het trio niet op het podium, maar te midden het publiek speelde, is aan mij voorbij gegaan. Je m’excuse les gars, je viendrai le prochaine fois!
Score:
78/100
Label:
Dunk! Records, 2017
Tracklisting:
- Aku-Aku
- Organdy
- Aura
- Minos
- Bauta
- Acrylic
- Maras
Line-up:
- Daniel S. – Gitaar
- Erik B. – Bas, zang
- Anthony L. – Drum
Links: