Het Nederlandse Divine Rebellion kwam al vaker voorbij op Zware Metalen, telkens met bemoedigende woorden. Het nieuwste album nam ik dan ook graag op, ook al ligt het label stoner metal me niet meteen. Dat bleek niet onoverkomelijk te zijn.
Ik heb namelijk genoten van deze plaat. Superhuman klinkt als een zeer lompe hardrockplaat in mijn oren, met een aantrekkelijke sound. De stonerstempel wordt hier opgekleefd omwille van de logge ritmes en de typische ronk, maar die is in feite veel breder en dieper dan hetgeen ik me voorstel bij stoner. Dit riekt en klinkt even goed als een catchy hardrockversie van Monster Magnet met Channel Zero in de mix. Daarbij is de gitaarsound heerlijk modern en groovend als de eerste de beste Machine Head-clone op downers. De zang en de sfeer doet me vooral denken aan pure garagegrunge (niet de poppy post-grunge waarin het genre doodbloedde dus). Alles bij elkaar opgeteld, resulteert het in een zogenaamde alternatieve hardrock/metalband met een brede basis, een aangename festivalsound en een setlist met enkele prima nummers, waaronder covers van The Cure en Billy Idol. Dat kan slechter.
Score:
75/100
Label:
Eigen Beheer, 2016
Tracklisting:
- Fist Raisers
- Absent
- Self Destruction
- Miracles
- Resurrection
- Burn
- Victims of Decay
- She Said
- Forever
- White Wedding
Line-up:
- Pasquale Abbruzzese – Gitaar, Zang
- Ladislav Ardo – Drum
- Joerie van Sister – Bas
Links: