Cara Neir – Perpetual Despair Is The Human Condition

Cara Neir omschreef ik al vaak als één van de exponenten van de nieuwe Amerikaanse hip ende trendy post-blackmetalbeweging. Enslaved met Converge, progressieve black metal en dito grind(metal)core. Ik kreeg gelijk (logisch): de releases na Stagnant Perceptions, dat in 2011 in eigen beheer uitkwamen, betekenden voor deze band een plaatsje in de top van de Amerikaanse “blackmetalrangschikking”. Deze plaat is daarvan een voortzetting.

Op Perpetual Despair Is The Human Condition trekt Cara Neir de emo-kant van het progressieve grindcore verder door. Met black metal heeft dit momenteel totaal niets meer te maken, Cara Neir maakt gewoon gebruik van de naargeestige tremelo riffs en dat riekt naar black. In realiteit heeft dit veel meer te maken met hardcore punk dan black metal, want dit Cara Neir maakt zich veelvuldig druk in de teloorgang van van alles en nog wat, met als resultaat dat we veroordeeld zijn tot de apocalyps. Tja. Crust en screamo met black metal – in alle geledingen – gecombineerd met een soort van blackmetaluitvoering, is in dit geval geen meerwaarde (zoals dat in het begin wel een waardevolle opeenstapeling van venijn en agressie was bij deze band), maar een eigenaardig verschijnsel. Vooral omwille van de emo- en screamo-overdosis dan.

Drowned in all my fucking faults
Bleed myself of all warmth
To remain one with the cold

Het klopt muzikaal wel allemaal, maar echt warm word ik er niet (meer) van. Beluister toch maar eerder werk van Cara Neir, behalve als je een anarchistische kraakpandblekkie bent, dan net weer wel. Ken jezelf, in For You.

a2990519991_16Score:

72/100

Label: 

Broken Limbs, 2016

Tracklisting:

  1. Spiteful Universe
  2. Normalcy
  3. Pushing Failure
  4. Bound by Believers
  5. Window to the Void
  6. Trials of the Lost
  7. For You
  8. Chapter I: Coastline Black

Line-up:

  • Garry Brents – Gitaar, Bas, Drum
  • Chris Francis – Keel

Links: