Wees gerust: neen, dit gaat niet over die dikke met z’n hipsterbaard. Bone Man bestaat uit drie Duitsers die allen gewoon een (bas)gitaar of drumstel bespelen. Met een vuist vol korte releases en een stuk of wat albums achter de naam is III, hoe men ook telt, niet pas de derde langspeler. Zoals het een Duitse band betaamt is Bone Man in tien jaar zwaar rocken dan ook consequent productief en degelijk geweest.
Degelijk is in dit geval geen slechte kwalificatie. III toont vooral volwassenheid. De mannen van Bone Man weten wat ze willen en kunnen dit ook vlekkeloos overbrengen. Ware het niet dat vlekkeloos niet is waar zij op mikken. Deze psychedelische hardrock wordt hoofdzakelijk vormgegeven door een vieze basgitaar en scheurende elektrische gitaar, begeleid door redelijk uptempo drumritmes die het geheel meer richting grunge dan richting stoner stuwen. Van Bone Man hoeft men dan ook geen lang uitgesponnen jams te verwachten. De composities op III zijn redelijk coupletje-refreintje, maar toch blijft het geheel wel boeiend. Dat is mede te danken aan het gitaargeluid dat afwisselt tussen warm en koud. Geheel in lijn met de begeleidende warme rockstem die zingt over thema’s van desolatie, desperatie en destructie, en derhalve toch soms ook koud aanvoelt.
III toont vooral het immer groeiende vakmanschap van Bone Man in het neerzetten van een schurende heavy psychedelische sound zonder daarbij echt buiten de lijntjes te kleuren. Dat het geheel daarbij blijft boeien is knap, maar echt intens wordt het pas op de momenten dat er sprake is van emotionele urgentie, zoals op afsluiter Amnesia. Met relatief meer van dat soort kwaliteit zou Bone Man het wellicht afkunnen met iets minder kwantiteit om het materiaal evenzeer te laten beklijven.
Score:
69/100
Label:
Pink Tank Records, 2017
Tracklisting:
- Pollyanna
- These Days Are Gone
- Cold Echo
- Years Of Sorrow
- Wreck Under The Sea
- Incognito
- Zeitgeist
- Amnesia
Links: